ادویه جات تصویری از هنر وسوسه انگیز آشپزی ، سفرهای جذاب و مبارزات تلخ برای برتری تجارت قدیم هستند. عباراتی متنوعی مانند ادویه زندگی ، شکر ، ادویه است که نشان می دهد چگونه افراد در مورد جذابیت ادویه ها طلسم شده بودند.
در جنوب جهان یا همان شرق ، ادویه جات در واقع روح غذا هستند. در شمال جهان یا غرب ، آنها رویاهای جزایر گرمسیری عجیب و غریب ،سفرهای هیجان انگیز به منابع ادویه و ظهور و سقوط امپراطوری ها را یادآوری می کنند.
کریستف کلمب در سال 1492 از اروپا به غرب رفت تا مسیر دریایی را پیدا کند که به "سرزمین ادویه ها" معروف است و با این دنیای عجیب آشنا شود . هشت سال بعد واسکوداگاما در آفریقا قایقرانی کرد با Kozhikode در سواحل جنوب غربی هند آشنا شد . مدتها قبل از آن ، اعراب از طریق مسیرهای زمینی با آن سرزمین که "مشرق زمین" نامیده میشد ، تجارت می کردند و در قرن سیزدهم ، مارکو پولو در سفرهای خود جذابیت ادویه ها را تجربه کرد.
حاکمان قدرتمند فریب خورده و خرابکار ، اغوا شدند و به نام ادویه سرزمین های جدید را کشف  و استعمار کردند . ما همیشه ادویه ها را می توانیم تصور کنیم ، ادویه ها حواس ما را تسخیر می کنند: بینایی با رنگهای پر جنب و جوش آنها ، بویایی با رایحه های جذاب آنها و چشایی با طعم های متمایزشان.
ادویه جات محرک برخی از بزرگترین ماجراهای تاریخ بشریت بوده است ، از کریستوف کلمب گرفته تا واسکو دا گاما ، و همچنین نیروی محرکه شرکت هند شرقی و امپراتوری انگلیس که بازرگانان آن لندن را 200 سال به بزرگترین بازار ادویه در جهان تبدیل کردند.
گرچه کلمه "ادویه" تا پایان قرن دوازدهم استفاده نمی شد ، اما استفاده از گیاهان به دوران باستان باز می گردد. تمدن های اولیه گوشت را در برگ های بوته ها پیچیده و به طور اتفاقی می فهمیدند که این باعث افزایش طعم گوشت می شود ، مانند آجیل ، دانه ها ، انواع توت ها و حتی پوست درختان.
ادعا می شود که استفاده زیاد از ادویه جات در زمان های قدیم روشی برای دادن طعم و بو بویژه غذای ناخوشایند و بعداً برای تازه نگه داشتن مواد غذایی بود. با این حال ، این افسانه مشکوک است زیرا قیمت و ارزش ادویه جات همیشه بسیار بالا بوده است ،بنابراین بعید به نظر می رسد که شما از چیزهای بسیار گران قیمت در غذاهای ارزان تر استفاده کنید.

کالاهای گرانبها

اولین سفرهای ادویه ای در زمان های قدیم برای اطمینان از اینكه این کالاهای آرزو شده همیشه در دسترس باشند ، ساماندهی شده اند. افسانه ها چنین می گوید كه در سال 1000 پیش از میلاد ، ملكه سبا در اورشلیم به دیدن حضرت سلیمان رفت و به او 120 قطعه طلا ، مقدار زیادی ادویه و سنگهای قیمتی داد. در آن زمان کمتر از 10 دانه هل به اندازه دستمزد سالانه یک مرد فقیر ارزش داشت و بسیاری از بردگان را برای چند فنجان دانه فلفل خریداری و میفروختند.
تجار عرب اولین کسانی بودند که ادویه جات را به اروپا معرفی کردند. معامله گران با درک اینکه آنها یک کالای ارزشمند را با تقاضای زیاد کنترل می کنند ، منابع عرضه خود را مخفی نگه می داشتند و داستان های خارق العاده ای از خطرات ناشی از به دست آوردن ادویه ها را تهیه می کردند. در چهارراه تجارت زمین از هند و تجارت دریایی از دریای مدیترانه ، ادویه جات نقش زیادی در تجارت فنیقی ها داشت.
فنیقی ها بازرگانان خبره و ناوبرانی توانمند بودند. به حدی که در اواخر قرن 14م قبل از میلاد ، ادویه جات "کالای فنیقی" نامیده می شدند. این واسطه های نرم و صاف می دانستند که چگونه خدمات خود را به پادشاهان و همچنین فراعنه ارائه دهند تا منابع عرضه خود را گسترش دهند و احتمالاً راه را به هند هموار کنند.
فلفل سلطنت امپراتوری روم
امپراتوری روم ، که مرزهای آن به تدریج از یک طرف مدیترانه به طرف دیگر گسترش می یافت ، نتوانست این جادوی ادویه جات را نادیده بگیرد. کلئوپاترا خودش از یک غذای "بسیار تحریک کننده" برای اغوا کردن سزار استفاده می کرد. مقادیر زیادی زعفران در خیابان های رم برای جشن گرفتن ورود نرو به شهر پخش شد. طیف گسترده ای از چاشنی های مورد استفاده در وعده های غذایی ثروتمندان  در روم باستان مشهود بود. فلفل بلند ، ادویه انتخابی رومی ، به اندازه garum Iberico (یک خمیر ماهی مخصوص نمکی از پرتغال) بر روی میزهای رومی بود. بدون شک ، ادویه جات به نمادی از موقعیت اجتماعی بالا تبدیل شده بود .
در داستان کتاب مقدس Magi ، سه پادشاه از مناطق عجیب و غریب شرقی به عیسی مسیح تازه متولد شده هدایای طلا ، و ادویه های معطر می دهند. Frankincense و mirrh ادویه های نادر و بسیار گران قیمت آن زمان بودند. و در قرن 5 ، پیامبر اسلام ، از قبیله بازرگانان قرآ که تجارت ادویه می کردند برای انتشار  و رساندن پیام مقدس خود بهره برد.

ادویه جات در قرون وسطی

از قرن 10 به بعد ، جنگهای صلیبی باعث کشف مجدد ادویه ها شد. چاشنی ها دوباره به زندگی مردم کشورهای بزرگ و قدرتمند اروپا وارد شدند. این امر عمدتاً از آنچه که بعداً به عنوان "مشرق" خوانده می شد ، از طریق عربستان و دریای سرخ ، مصر و بنادر ونیز و جنوا ، ادویه جات به انگلستان می رسید ، سرزمین بود. بازرگانان ونیزی ، که در میانه راه بین لوانت و اروپای غربی قرار داشتند ، واسطه های بزرگ تجارت ادویه ها شدند. آنها محموله های خود را از طریق فلاندر و کشورهای پایین برای فروش در بازارهای محلی برای عرضه به کشورهای اروپای شمالی ارسال کردند.
برخی ادویه ها به اندازه ای ارزش داشتند که حتی بعضی از آنها به واحد پولی تبدیل شدند ، مانند فلفل. در دادگاه ، دعاوی قضایی با ادویه حل و فصل میشد . استفاده های آشپزی و دارویی بیشتر شدند . علاوه بر فلفل سیاه سنتی ، برخی دیگر از ادویه های با ارزش این دوره ، فلفل های بلند از سوماترا ، زنجبیل ، میخک ، دارچین ، جوز هندی و گالانگال (یک ادویه مانند زنجبیل از جنوب شرقی آسیا) بودند.

ناوبرهای اروپایی بادبان را تنظیم می کنند
مانند هر کشف بزرگ ، افتتاح مسیر ادویه ساحلی جنوبی اتفاقی نبود. ناوبران و جغرافیدانان پرتغالی بیش از نیم قرن در آن کار می کردند. هنری ناوبر ، که کاوش در سواحل آفریقا را تشویق می کرد ، مشهورترین آنها بود. کریستوف کلمب در سال 1492 بادبان را به مقصد غرب و یافتن طلا و ادویه جات ترجیح داد ، با این امید که در سواحل هند جایی که می توان این کالاهای گرانبها را یافت ، برخورد کرد. کنترل و تأمین بازار ادویه از اهداف اصلی قدرت پرتغالی و اسپانیایی در آن زمان بود که هدفشان براندازی انحصار اعرب و ونیزی ها در مدیترانه بود.
انحصار مجازی که ونیز از تجارت ادویه های اروپایی در اختیار داشت و جمهوری سرنا را ثروتمند کرده بود - محکوم شد. یک روز در ماه مه 1498 واسکو دا گاما کشتی خود را در سواحل هند لنگر انداخت. بازرگانان عرب از دیدن مردی پرتغالی در سواحل هند شوکه شدند. این ناوبر پرتغالی اظهار داشت: "ما به دنبال مسیحیان و ادویه ها هستیم." با این اتفاق عرب ها شاهد از بین رفتن انحصار خود بودند. مسیر دریا به هند در نهایت کشف شد.
سه ماه بعدواسکو دا گاما از سفر خود به لیسبون بازگشت و خبرهایی مبنی بر اینکه حاکم کالیکوت آماده است تا دارچین و میخک ، زنجبیل و فلفل را برای طلا ، نقره و (به طرز عجیبی) پارچه تبدیل کند. تجارت ادویه های اروپایی به مدت یک قرن به دست پرتغالی ها منتقل شد - که با دشواری روبرو بودند -  برای از بین بردن آن ها ، هلندی ها که تجارت آنها با جاوا و جزایر ادویه ( جزایر ملوکای اندونزی ) بود در 1602 اقدام به تشکیل شركت قدرتمند هلند شرقی هند کردند.
در دهه 1680 ، هلندی ها انحصار كامل تجارت بسیار سودآور میخك و جوز هندی را به دست گرفتند ، در حالی كه پرتغالی ها گوشه ای از تجارت دارچین را حفظ كردند. در این دوره ، آشپزی انگلیس همچنان با زنجبیل و فلفل ، دارچین ، میخک و جوز هندی معروف بود. غذاهای ایتالیا ، پرتغال ، فرانسه ، هلند و آلمان نیز به همین ترتیب پرادویه و معطر بود.
از اواسط قرن هفدهم نگذشته بود كه شركت بريتانيای هند شرقی انحصار تجارت با هند را برقرار كرد . ادویه جات و شکر به راحتی در دسترس قرار گرفتند و نسبتاً ارزان قیمت می شدند و بنابراین کم ارزش تر و با مقدار بیشتری استفاده می شدند. اما با افزایش سایت های کشاورزی ، ارزش اقتصادی این محصولات کاهش یافت.
هلندی ها به دلیل ترس از دیدن درختان میخک و جوز هندی خود که به مناطق دیگر صادر می شدند و استفاده از آن را انحصاری کردند. جزای سرقت درختان میخک و جوز هندی ، مجازات اعدام بود. پس از تلاشهای فراوان ، چند درخت فلفل و جوز هندی با موفقیت در جزیره موریس پیوند شد. این امر در نهایت به پراکندگی مکانهای تولید گیاهان در سراسر امپراتوریهای استعماری هلندی ، انگلیسی و فرانسه منجر شد که علاوه بر قهوه ، کاکائو و بسیاری از گیاهان دیگر ، ادویه جات  را شامل می شدند. 

الان کجا هستیم؟

امروزه امپراتوری های استعماری همه از بین رفته اند ، البته ادویه تقریباً در هر چیزی که می خوریم استفاده می شود و هزینه ها نیز نسبتاً کم است. نمی توان تصور کرد که این قسمتهای معطر برگ ، دانه و پوست درختان زمانی اینقدر آرزو و پرهزینه بودندکه برای قرن ها جنگ ها به وقوع پیوست ، زمین های جدید کشف شدند و انحصار و استعمار صورت می گرفت ،
با تشکر از رواج سفر بین المللی ، اکنون می توانیم در فتح ادویه های خود شرکت کنیم. ما می توانیم در غرفه های بازار در سراسر جهان قدم بزنیم که ادویه جات ، عطرها و گیاهان و گلهای عجیب و غریب حسها را مسحور خود می کند. و وقتی این عطرها و ذائقه های مکان های دور دست را به خانه های خود میاوریم ، مجبور می شویم مجذوب ناشناخته ها را کشف کنیم.